Heesch - Ook bij Bluepers is het schering en inslag. Spelers die rechtstreeks naar wedstrijden komen en na het laatste fluitsignaal direct verdwenen zijn. Het heet de voetballers van de huidige generatie. Ofwel: zich afzonderen van het teamgevoel en puur gericht op het individu.
Het voetbal van nu is totaal veranderd, roepen de kenners in koor. De constatering klopt en is inmiddels bijkans versleten tot een cliché. Maar ook de tijd is amper te vergelijken met pakweg 10 jaar geleden. Internet en sociale media braken door. Spelers van nu zoeken hun isolement thuis of bij hun schoonouders. Zwijgend vertrekken ze op eigen houtje naar de wedstrijden. Af en toe vliegt er nog wel eens een berichtje via whatsapp naar een medespeler via de ether, maar over het algemeen leven ze in hun eigen wereldje toe naar de aftrap.
Het beeld van spelers die na de wedstrijd samen komen in het clublokaal is ook vrijwel verdwenen. Opgeslagen in de historie van de tijdsgeest. Het nadeel van het hedendaagse voetbal. We leven immers in het tijdperk van het individualisme. Spelers hebben na de wedstrijd contact via twitter of whatsapp. De tijd dat spelers na een wedstrijd met zijn allen hun lapgeld tevoorschijn haalde is voorbij.
In vroegere tijden bestond dit niet. Je kwam 's-morgens samen naar de club en reisde samen naar wedstrijden om na afloop samen naar het clubhuis te gaan. Hier bleef je een hele tijd hangen en dat soms tot vervelens toe. Soms werd het te laat, maar dit resulteerde in een correctie van een teamgenoot. Elkaar in een kameraadschappelijke sfeer wijzen op fouten, maar altijd het gezamelijke belang.
Het is het manco van deze tijd. Het ontbreekt te vaak aan teamgeest. Elftallen bestaan louter uit eilandjes. Geen saamhorigheid, terwijl voetbal toch bekend staat als teamsport.
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 2013 over voetbal. Bezocht wedstrijden. Werkte tot
voor kort voor kroegen, maar legt zich sinds november 2015 volledig toe op colums voor Bluepers.nl.